31 ਅਕਤੂਬਰ 1984 ਦਾ ਦਿਨ ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ ਪੰਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਦਾ ਲਈ ਕਾਲੇ ਅੱਖਰਾਂ ਵਿੱਚ ਦਰਜ ਹੈ। ਇਹ ਉਹੀ ਸਾਲ ਸੀ ਜਦੋਂ ਦੇਸ਼ ਸੜ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਹਰ ਪਾਸੇ ਹਫੜਾ-ਦਫੜੀ ਮਚ ਗਈ। ਕੌਣ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਿੱਖ ਵਿਰੋਧੀ ਦੰਗਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨੇ ਲੋਕ ਸੜ ਗਏ ਸਨ। ਇਹ ਉਹੀ ਦਿਨ ਸੀ ਜਦੋਂ ਦੇਸ਼ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਮਹਿਲਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਔਰਤ ਨੇਤਾ ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਨੂੰ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। 31 ਅਕਤੂਬਰ 1984 ਨੂੰ ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਜੋ ਆਪਣੇ ਫੈਸਲਿਆਂ ‘ਤੇ ਦ੍ਰਿੜ੍ਹ ਸੀ। ਇਹ ਕਤਲ ਉਸ ਦੇ ਹੀ ਅੰਗ ਰੱਖਿਅਕਾਂ ਨੇ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਇੰਦਰਾ ਲਈ ਕਤਲ ਦਾ ਦਿਨ ਕਿਸੇ ਆਮ ਦਿਨ ਵਾਂਗ ਸੀ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਮੀਟਿੰਗਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕੰਮ ਜਾਰੀ ਸਨ। ਇੰਦਰਾ ਨੂੰ ਸ਼ਾਇਦ ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਦਾ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਸੀ। ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉੜੀਸਾ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਭੁਵਨੇਸ਼ਵਰ ਵਿੱਚ ਦੁਪਹਿਰ ਵੇਲੇ ਇੱਕ ਚੋਣ ਰੈਲੀ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਨ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਅੱਜ ਇੱਥੇ ਹਾਂ, ਸ਼ਾਇਦ ਕੱਲ੍ਹ ਇੱਥੇ ਨਾ ਹੋਵਾਂ। ਮੇਰੀ ਉਮਰ ਲੰਬੀ ਸੀ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਮਾਣ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਜੀਵਨ ਦੇਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਬਤੀਤ ਕੀਤਾ। ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਮਰਾਂਗੀ, ਮੇਰੇ ਖੂਨ ਦੀ ਹਰ ਬੂੰਦ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤੀ ਜਾਵੇਗੀ। ਇੰਦਰਾ ਵੱਲੋਂ ਬੋਲੀਆਂ ਗਈਆਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਤਰਾਂ ਤੋਂ ਇੰਜ ਜਾਪਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਆਪ ਕਹਿ ਰਹੀ ਹੋਵੇ ਕਿ ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਆਖਰੀ ਭਾਸ਼ਣ ਸੀ। ਜਿਸ ਦਿਨ ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਹੋਈ ਸੀ, ਇੰਦਰਾ ਸਵੇਰੇ ਨਾਸ਼ਤਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਨਿਕਲੀ ਸੀ ਕਿ ਅਚਾਨਕ ਉੱਥੇ ਤਾਇਨਾਤ ਉਸ ਦੇ ਸੁਰੱਖਿਆ ਗਾਰਡ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਆਪਣਾ ਰਿਵਾਲਵਰ ਕੱਢ ਕੇ ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਨੂੰ ਗੋਲੀ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ।ਇੰਦਰਾ ਨੇ ਚਿਹਰਾ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਆਪਣਾ ਸੱਜਾ ਹੱਥ ਉਠਾਇਆ ਪਰ ਫਿਰ ਬੇਅੰਤ ਨੇ ਦੋ ਹੋਰ ਗੋਲੀਆਂ ਚਲਾਈਆਂ। ਇਹ ਗੋਲੀਆਂ ਉਸ ਦੀ ਕੱਛ, ਛਾਤੀ ਅਤੇ ਕਮਰ ਵਿੱਚ ਵੜ ਗਈਆਂ। ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਇੰਦਰਾ ਦੇ ਦੂਜੇ ਸੁਰੱਖਿਆ ਗਾਰਡ ਸਤਵੰਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਵੀ ਇੰਦਰਾ ਦੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ 25 ਗੋਲੀਆਂ ਦਾਗੀਆਂ। ਉੱਥੇ ਅਚਾਨਕ ਹਫੜਾ-ਦਫੜੀ ਮਚ ਗਈ। ਇੰਦਰਾ ਨੂੰ ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਗੋਲੀਆਂ ਨਾਲ ਭੁੰਨ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਰੀਰ ਦਾ ਹਰ ਅੰਗ ਖੂਨ ਨਾਲ ਭਿੱਜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਇੰਦਰਾ ਨੂੰ ਤੁਰੰਤ ਹਸਪਤਾਲ ਲਿਜਾਇਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਗੋਲੀ ਲੱਗਣ ਤੋਂ ਚਾਰ ਘੰਟੇ ਬਾਅਦ ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਨੂੰ ਮ੍ਰਿਤਕ ਐਲਾਨ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।